Reprezentujemy menedżerów w procesach karnych o:
– przestępstwo oszustwa gospodarczego (art. 286 kk)
Przestępstwo to polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (własnym lub cudzym) poprzez wprowadzenie jej w błąd albo wykorzystania błędu w jakim osoba ta się znajduje, przy czym warunkiem koniecznym jest aby sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie lub osoby trzeciej. Przykładem może tu być zaciąganie zobowiązań bez zamiaru ich regulowania.
– przestępstwo nadużycia zaufania (art. 296 kk)
Odpowiedzialność karną rodzi nadużycie uprawnień lub niedopełnienie obowiązku, gdy wynika on z przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy i dotyczy zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, a w wyniku nadużycia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę majątkową.
– przestępstwo łapownictwa menedżerskiego (art. 296a kk)
Przestępstwo to popełnić może wyłącznie osoba pełniąca tzw. funkcję kierowniczą w jednostce organizacyjnej wykonującej działalność gospodarczą lub pozostająca z nią w stosunku pracy, umowy zlecenia lub np. umowy o dzieło. Przestępstwo to może zostać popełnione jeżeli osoba ta żąda lub przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę w zamian za nadużycie udzielonych jej uprawnień lub niedopełnienie obowiązków, jeżeli skutkiem tego może być wyrządzenie tej jednostce szkody majątkowej lub gdy stanowi to czyn nieuczciwej konkurencji lub niedopuszczalną czynność preferencyjną na rzecz nabywcy lub odbiorcy towaru, usługi lub świadczenia.
– przestępstwo oszustwa finansowego (art. 297 kk)
Przestępstwo to polega na wyłudzeniu świadczenia pieniężnego, kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, zamówienia publicznego i in. przez przedłożenie dokumentu podrobionego, przerobionego lub poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokument albo nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Przykładem takiego przestępstwa może być przedłożenie stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o uzyskiwanych dochodach przy ubieganiu się o udzielenie kredytu.
– przestępstwa hazardowe (art. 107-111 kks)
Przestępstwami hazardowymi nazywane są czyn zabronione opisane w artykułach od 107 do 111 kodeksu karnego skarbowego. Zlicza się do nich urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia, a także uczestnictwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zagranicznej grze hazardowej; urządzanie lub prowadzenie gry hazardowej bez wymaganego urzędowego sprawdzenia lub bez nałożenia wymaganych urzędowych zamknięć; niszczenie losów, kartonów lub innych dowodów udziału w loterii pieniężnej, loterii fantowej lub grze bingo fantowe bez wymaganego zawiadomienia właściwego organu; nie zawiadamianie wbrew obowiązkowi w terminie właściwego organu o zniszczeniu lub kradzieży automatu lub urządzenia do gier; posiadanie automatów do gier wbrew warunkom koncesji lub bez wymaganego urzędowego sprawdzenia lub bez nałożenia wymaganych urzędowych zamknięć; urządzanie lub prowadzenie loterii fantowej, gry w bingo fantowe, loterii promocyjnej lub loterii audioteksowej wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia; uczestniczenie w grze hazardowej, urządzanej lub prowadzonej wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia; sprzedaż losów lub innych dowodów udziału w grze losowej, zakładzie wzajemnym lub grze na automacie bez odpowiedniego uprawnienia i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; zlecanie lub prowadzenie wbrew przepisom ustawy reklamy lub promocji gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach, umieszczanie reklamy gier lub zakładów lub informowanie o sponsorowaniu przez podmiot prowadzący działalność w zakresie takich gier lub zakładów; umożliwienie osobie która nie ukończyła 18. roku życia, udziału w grze hazardowej innej niż loteria promocyjna lub fantowa.
– przestępstwa dłużnicze, tj. uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela (art. 300 kk), pozorne bankructwo (art. 301 kk), faworyzowanie niektórych wierzycieli (art. 302 kk)
Przestępstwami dłużniczymi nazywa się czyny zabronione opisane w artykułach 300-303 kodeksu karnego. Należą do nich udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela przez usunięcie, ukrycie, zbycie, darowanie, zniszczenie, obciążenie (w tym pozorne) albo uszkodzenie składników swojego majątku, (art. 300 § 1 kk); udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia swojego wierzyciela przez usunięcie, ukrycie, zbycie, darowanie, zniszczenie, rzeczywiste lub pozorne obciążenie albo uszkodzenie składników swojego majątku zajętych lub zagrożonych zajęciem, bądź usuwanie znaków zajęcia; pozorne bankructwo (art. 301 kk),polegające na tworzeniu nowej jednostki gospodarczej i przenoszeniu na nią składników swojego majątku, a w rezultacie udaremnieniu lub ograniczeniu zaspokojenia wierzycieli. Przestępstwem jest również doprowadzenie w sposób lekkomyślny do swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania, w sytuacji gdy sprawca posiada kilku wierzycieli; faworyzowanie niektórych wierzycieli (art. 302 kk) polega z kolei na tym, że w razie grożącej niewypłacalności lub upadłości dłużnik, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych, czym działa na szkodę pozostałych. Podobnie czynem zabronionym jest udzielanie lub obiecywanie wierzycielowi korzyści majątkowej za działanie na szkodę innych wierzycieli w związku z postępowaniem upadłościowym lub zmierzającym do zapobiegnięcia upadłości.
– przestępstwo prowadzenia nierzetelnej dokumentacji (art. 303 kk)
Przepis art. 303 kodeksu karnego przewiduje odpowiedzialność karną za wyrządzenie szkody majątkowej osobie fizycznej, prawnej albo jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, przez nieprowadzenie dokumentacji działalności gospodarczej albo prowadzenie jej w sposób nierzetelny lub niezgodny z prawdą, a w szczególności przez niszczenie, usuwanie, ukrywanie, przerabianie lub podrabianie dokumentów dotyczących tej działalności.